Σύντομη ιστορία της Κίνας
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της Linda Jaivin, ξετυλίγεται με μυθιστορηματικό τρόπο η ιστορία, η κουλτούρα και ο πολιτισμός της αχανούς χώρας των 1,4 δις ανθρώπων.
Η Linda Jaivin είναι μια συγγραφέας από την Αυστραλία που μελετά την πολιτική , τη γλώσσα και τον πολιτισμό της Κίνας για πάνω από σαράντα χρόνια.
Πριν διαβάσω το εν λόγω βιβλίο και μην έχοντας μελετήσει ποτέ την ιστορία της Κίνας, είχα την εντύπωση ότι οι Κινέζοι είναι ένας φιλήσυχος, πολιτισμένος λαός με σεβασμό στην ιστορία και τις παραδόσεις τους.
Είχα επίσης την εντύπωση ότι η ιστορική τους πορεία διανθίζεται από μία μακραίωνη ειρηνική περίοδο με ανάπτυξη των γραμμάτων, των τεχνών, των επιστημών και της οικονομίας.
Θα ξεκινήσω όμως από το τέλος και την επίγευση που μου άφησε αυτό το υπέροχο βιβλίο των εκδόσεων Μεταίχμιο .
Η ολοκλήρωση της ανάγνωσης του βιβλίου, μου άφησε ένα αίσθημα λύπης και συμπόνοιας για τον Κινεζικό λαό, ο οποίος καθ' όλη την διάρκεια της ιστορίας του, γνώρισε μεγάλη καταπίεση, εξαθλίωση, εμφυλίους πολέμους, κατοχή και όλα τα δεινά που θα μπορούσε να γνωρίσει η ανθρωπότητα. Αυτός ο λαός δεν γνώρισε ποτέ στο πέρασμα των αιώνων τι σημαίνει δημοκρατία, προσωπική ελευθερία και θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα.
Κάθε νέα τάξη που ερχόταν στην εξουσία (συνήθως μέσω ένοπλης εξέγερσης ενάντια στο κατεστημένο), μέσα σε λίγα χρόνια μετατρέπονταν σε τυραννία. Μία τυραννία που εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα (ολίγον στρογγυλεμένη) εν έτη 2023.
Μία τυραννία που δεν επιτρέπει στον κάθε Κινέζο πολίτη να εκφράσει ελεύθερα την άποψη του, να κάνει όσα παιδιά θέλει, να εξασκήσει την δουλειά που επιθυμεί, να σερφάρει σε όποια ιστοσελίδα του αρέσει, να πιστεύει σε όποια θρησκεία τον γεμίζει ψυχικά...
Περισσότερη θλίψη περιβάλλει τους Κινέζους του Χονγκ Κονγκ, οι οποίοι όντας για δεκαετίες Βρετανική αποικία, γνώρισαν σημαντική οικονομική και πολιτιστική ακμή, έχοντας ατομικές ελευθερίες και πολιτικά δικαιώματα. Γνώρισαν τι σημαίνει καπιταλισμός και δημοκρατία και ξαφνικά πριν από 25 χρόνια επέστρεψαν στην αγκαλιά του Κουμμουνιστικού Καθεστώτος καθώς η Μεγάλη Βρετανία παρέδωσε την περιοχή των 7 εκατ. κατοίκων στην δικαιοδοσία της Κίνας. Οι άνθρωποι αυτοί βρέθηκαν ξαφνικά από την ελευθερία στην σύγχρονη τυραννία. Και παρόλες τις υποσχέσεις των Βρετανών για 50χρονη διοικητική αυτονομία στα πλαίσια της συμφωνίας με την Κίνα για "ένα κράτος δύο συστήματα", οι Κινεζικές αρχές υπό την διοίκηση του Σι Τζινπινγκ περιορίζουν τα ατομικά δικαιώματα και καταργούν την ελεύθερη έκφραση στην περιοχή του Χονγκ Κονγκ.
Στο σημείο αυτό και βλέποντας την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το παγκοσμίου εμβέλειας χρηματοοικονομικό κέντρο του Χονγκ Κονγκ θα παραθέσω ένα πολιτικό σχόλιο.
Θεωρώ ότι είναι υποχρέωση του Δυτικού κόσμου να μην επιτρέψει να γίνει το ίδιο και στην ανεπτυγμένη και δημοκρατική Ταιβάν. Σε περίπτωση που το αυταρχικό καθεστώς της Κίνας, εισβάλει στο νησί των 23 εκατ. κατοίκων προκειμένου να το προσαρτήσει, θα πρέπει πάση θυσία να προστατευθεί από τις μεγάλες δημοκρατικές δυνάμεις του κόσμου.
Συνεχίζοντας με τον σχολιασμό του περιεχομένου του βιβλίου θα αναφέρω συνοπτικά κάποια γεγονότα που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση και τα θεωρούσα χαρακτηριστικά γνωρίσματα άλλων λαών και όχι του Κινεζικού.
Όταν ακούμε για βασιλιάδες με χαρέμι, ο νους μας οδηγείται αμέσως σε αραβικά κράτη. Και όμως όλοι οι Κινέζοι αυτοκράτορες είχαν πέρα από τις συζύγους τους και τις ερωμένες τους, τις λεγόμενες παλλακίδες. Και δεν περιορίζονταν σε μια ή δύο ερωμένες αλλά μερικοί εξ αυτών είχαν εκατοντάδες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του γαμπρού του αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ, ο οποίος είχε 600 παλλακίδες.
Όταν ακούμε για εμφύλιο πόλεμο, η σκέψη μας πάει στον Πελοποννησιακό Πόλεμο που κράτησε 27 χρόνια με χιλιάδες θύματα. Στην Κίνα σε έναν μόνο από τους εκατοντάδες εμφυλίους της ιστορίας της χάθηκαν πάνω από 40 εκατ. ψυχές.
Όταν ακούμε για κάψιμο βιβλίων και καταστροφή ιστορικών κειμένων μας έρχεται στο μυαλό ο Ευρωπαϊκός Μεσαίωνας. Στην Κίνα η πολιτιστική καταστροφή ήταν ανυπολόγιστης αξίας καθώς κάθε νέα Δυναστεία που ερχόταν στην εξουσία κατέστρεφε τα ιστορικά κειμήλια της προηγούμενης εποχής.
Γνωρίζουμε για τις καταστροφές των Ευρωπαίων αποίκων στην Βόρεια Αμερική, το Μεξικό, την Λατινική Αμερική, την Αφρική αλλά πόσοι άραγε γνωρίζουμε για τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσαν στην Κίνα οι δύο πόλεμοι του οπίου; Οι δύο αυτές συγκρούσεις οδήγησαν την ηττημένη και ταπεινωμένη Κίναι στον "αιώνα της ντροπής". Μια εποχή όπου οι Βρετανοί ήλεγχαν όλα τα βασικά λιμάνια της Κίνας και ταυτόχρονα οι Κινέζοι πλήρωναν σημαντικά ποσά στους Ευρωπαίους ως πολεμικές αποζημιώσεις.
Η αφήγηση της συγγραφέως είναι τόσο μαγική και παραστατική που σε μεταφέρει σε διάφορες εποχές και δεν σε αφήνει να σηκώσεις τα μάτια σου από το βιβλίο. Εγώ το τελείωσα μέσα σε τέσσερις μέρες.
Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα και κλείνοντας να αναφέρω ότι και η μετάφραση είναι εξαιρετική.
Καλή ανάγνωση!
