Όταν ανακάλυψα τον… Economist
Δεκαοχτώ χρόνια μετά την αποφοίτηση μου ως οικονομολόγος ανακάλυψα το περιοδικό.... The Economist!
Το όνομα του εν λόγω περιοδικού το άκουγα συχνά στα δελτία ειδήσεων, το διάβαζα στις αναφορές πολλών ειδησεογραφικών sites και γενικότερα ως brand το γνώριζα. Ποτέ όμως δεν αγόρασα ούτε ένα τεύχος, ούτε μπήκα ποτέ στην ιστοσελίδα Economist.com για να διαβάσω ειδήσεις.
Είχα πάντα την αίσθηση ότι είναι κυρίως ένα πολιτικό περιοδικό με φτωχό οικονομικό περιεχόμενο.
Όποτε ήθελα να διαβάσω διεθνείς οικονομικές ειδήσεις πληκτρολογούσα τα γνωστά ελληνικά οικονομικά sites (π.χ. capital.gr, euro2day.gr, bankingnews.gr) πολλά εκ των οποίων έχουν συνεργασία με ξένα πρακτορεία όπως το Bloomberg και οι Financial Times ή αγόραζα οικονομική εφημερίδα το Σαββατοκύριακο.
Μία μέρα καθώς περιπλανιόμουν στα καταστήματα του αεροδρομίου «Ελ.Βενιζέλος» στην Αθήνα, η ματιά μου έπεσε στο κάτωθι πρωτοσέλιδο του περιοδικού το οποίο αναφερόταν στην Γερμανία και είπα να το αγόρασω για να το διαβάσω κατά την διάρκεια αναμονής της πτήσης μου.
Καθ’ όλη την διάρκεια ανάγνωσης του περιοδικού (που δεν ήταν και μικρό…74 σελίδες) έμεινα με το στόμα ανοικτό για δύο γεγονότα.
Πρώτο γεγονός: Το βάθος των αναλύσεων αλλά και τα πλούσια και συγχρόνως σπάνια δεδομένα που παρέθεταν οι δημοσιογράφοι.
Δεύτερο γεγονός: Παρακολουθώντας κυρίως Αμερικανικά ΜΜΕ νόμιζα ότι ξέρω τέλεια αγγλικά!!! Με τον Economist σε κάθε σελίδα άνοιγα τουλάχιστον είκοσι φορές τον ιστότοπο www.wordreference.com για να βρίσκω την μετάφραση των λέξεων!!!
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση ένιωσα ότι έμαθα τα εβδομαδιαία πολιτικά και οικονομικά γεγονότα όλου του κόσμου από πρώτο χέρι και από ντόπιους δημοσιογράφους (ακόμα αναρωτιέμαι αν έχουν ανταποκριτές σε όλες τις χώρες του κόσμου που είναι εγεγραμμένες στον ΟΗΕ!).
Πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις με επιχειρήματα και δεδομένα τα οποία δεν σε αφήνουν να διαβάσεις παθητικά αλλά ενεργοποιούν και την κρίση σου.
Κάθε τεύχος από τις πρώτες του σελίδες είναι ένα ταξίδι στον κόσμο. Μια βαθιά ματιά στις οικονομίες κάθε γωνιάς του πλανήτη.
Ένα βράδυ συζητούσα με την σύζυγο μου, την επιθυμία μου να κάνω μια digital ετήσια συνδρομή για να μην χάνω ούτε τεύχος (σχόλιο: αν και κατά την προσωπική μου άποψη είναι καλύτερα όταν διαβάζεις σε χαρτί παρά σε οθόνη). Είχα έναν κωδικό προσφοράς για ετήσια digital συνδρομή αξίας 144,50€ αλλά ήταν πολύ υψηλή για τα δεδομένα μου και αποφάσισα να μην προχωρήσω σε αγορά.
Συζητώντας με έναν φίλο μου που μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος στα οικονομικά συμφωνήσαμε να μοιραστούμε το ποσό και να αγοράσουμε τελικά την συνδρομή αφού είναι διαθέσιμη σε πέντε διαφορετικές συσκευές.
Με την digital συνδρομή έχω πρόσβαση σε όλα τα άρθρα της εβδομαδιαίας έκδοσης, πολλά εκ των οποίων εκτυπώνω στον προσωπικό μου εκτυπωτή γιατί προτιμώ να τα διαβάζω έγχαρτα. Επίσης έχω πρόσβαση στο αρχείο του Economist αν και τα παλαιότερα άρθρα που έχω διαβάσει είναι του 1996.
Το μεγάλο πλεονέκτημα της εφαρμογής αλλά και του site είναι ότι πολλά εκ των άρθρων του διατίθενται και σε μορφή podcast οπότε μπορείς να τα ακούσεις μέσα στο αυτοκίνητο ή όταν κάνεις μια χειρωνακτική δουλειά.
Το αρνητικό είναι ότι τα άρθρα αυτά δεν είναι διαθέσιμα για download και χρήση offline.
Πριν κλείσω το παρόν αφιέρωμα στον Economist θα ήθελα να αναφέρω και ένα άλλο γεγονός που μου έκανε αρνητική εντύπωση. Στο πολιτικό ρεπορτάζ έχει ξεκάθαρη πολιτική κατεύθυνση η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει το όριο του φανατισμού. Κάτι τέτοιο διαπίστωσα για παράδειγμα διαβάζοντας το τεύχος που εκδόθηκε μετά τον θάνατο της Βασίλισσας Ελισσάβετ Β, όπου τουλάχιστον το ένα τρίτο των περιεχομένων του περιείχε κριτική έναντι του θεσμού της βρετανικής μοναρχίας χωρίς να υπάρχει ο παραμικρός αντίλογος.
Επίσης ένα άλλο παράδειγμα είναι η Κίνα, η οποία πολλάκις αποθεώνεται από το περιοδικό, χωρίς από την άλλη να στηλιτεύεται εντόνως η πολιτική της απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα ούτε η καταπίεση που ασκεί στους κατοίκους του Χονγκ Κονγκ.
Παρ' όλα αυτά ακόμα και οι σελίδες των πολιτικών ειδήσεων του περιοδικού αποτελούν πηγή χρήσιμης πληροφόρησης αρκεί να ενεργοποιούμε περισσότερο την κριτική μας σκέψη.
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω ότι το εν λόγω περιοδικό, άνοιξε τους μαθησιακούς - γνωσιακούς μου ορίζοντες και με βοηθάει κάθε εβδομάδα να παραμένω ενημερωμένος για τις διάφορες εκφάνσεις της οικονομικής επιστήμης (management, finance, marketing κλπ), τις μακροοικονομικες εξελίξεις και τα πολιτικά γεγονότα που συνδέονται με τα οικονομικά.
Κοινώς ο "The Economist" είναι ακριβώς το περιοδικό που χρειάζεται ο κάθε... Economist!
